Miesiąc misyjny

Jako członkini Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego, na misje „wybierałam się” od wstąpienia do Zgromadzenia. Przed złożeniem wieczystej profesji, poprosiłam o wyjazd na Ukrainę i oddałam się do dyspozycji Zgromadzenia. Ku mojemu zaskoczeniu, zaproponowano mi Togo, na co po kilku dniach refleksji i modlitwy odpowiedziałam„TAK”. Potem był intensywny kurs języka francuskiego, dwuletnie studia Biblijne (po francusku) i wyjazd.

Do Togo dotarłam w 1999 roku. Nigdy nie zapomnę pierwszego „łyku” gorącego, wilgotnego powietrza na lotnisku w Akrze (Ghana) i marszu w tłumie pasażerów po pogrążonej w ciemnościach płycie lotniska. Szliśmy „ku światłu”, gdzieś na horyzoncie, daleko przed nami była jasność – pawilony lotniska. Miałam mocne odczucie że jestem w zupełnie innym świecie, oto jestem w Afryce! Po kilku dniach przekroczyłam granice ghanejsko-togijską w Lomé. Pamiętam, że bardzo intensywnie rozglądałam się, żeby zobaczyć w końcu piękne palmy kokosowe, ale było ich niewiele, wszędzie jednak był kurz i panował wilgotny upal. Wydawało mi się, że zewsząd wyziera ubóstwo... Kontrastem i wielką pociechą dla mnie były wówczas roześmiane, szczęśliwe buzie dzieci. Beztrosko bawiące się dzieci spotykało się wszędzie... Potem był czas przyzwyczajania się do wszelkich „inności”: klimatu, jedzenia, chorób.

Pierwsza malaria dopadła mnie po trzech miesiącach pobytu w Togo. Potem były małe ropne ranki po komarach, które trzeba było leczyć antybiotykiem. Potem znowu pasożyty... Po roku, uświadomiłam sobie, że przez całe dotychczasowe życie, nie zażyłam tylu leków co przez pierwszy rok w Togo. Początki na misjach są takie, że trzeba pokornie patrzeć, słuchać, uczyć się innego świata i ... służyć pomocą, tam gdzie jest to możliwe. 

Nasze Zgromadzenie w Togo, zajmuje się ewangelizacją poprzez dwa główne dzieła: służbę zdrowia i edukację.

Mamy szkoły i ośrodki zdrowia na sześciu placówkach misyjnych, rozsianych po całym kraju (jedna z placówek jest w Beninie). Angażujemy się także w pracę socjalną, według potrzeb danego środowiska, wspieramy rozwój lokalnych infrastruktur, i promocje rożnych dziedzin życia, zwłaszcza wsparcie dla kobiet, które dźwigają większość odpowiedzialności za dom i dzieci. Pomagamy w edukacji dzieci poprzez adopcję serca. Jest to dobra i konieczna pomoc, zwłaszcza dla dzieci i młodzieży z wiosek, gdzie żyje się biednie.

Jednym z wielkich problemów w Togo jest brak czystej wody pitnej. W czasie pory deszczowej, ludzie radzą sobie korzystając z wody rzecznej i deszczowej.

Dostęp do stałego źródła czystej, dobrej wody na wielu obszarach Togo stanowi duży problem. Wiercenie studni głębinowych jest jego rozwiązaniem i odpowiedzią na jedną z najpilniejszych potrzeb. Dzięki ludziom o wielkich sercach, którzy rozumieją biedę innych, od czasu od czasu otrzymujemy konieczne środki na wykonanie studni głębinowej. Nasze projekty są finansowane również przez Fundację Sięgnij NIEBA, której wyrażam wielkie podziękowanie w imieniu sióstr naszego Zgromadzenia jak i ludzi, którzy dzięki tej pomocy mogą żyć lepiej. Tę konkretną pomoc, ludzie odbierają jako dar z Nieba, dowód na to, że Pan Bóg wysłuchuje modlitw i że troszczy się o ich potrzeby.

My jako misjonarze, doświadczamy nieustannie Bożej pomocy i wiemy, że Bóg daje łaskę, błogosławi, posyła dobrych ludzi i współpracowników, pozwala nam uczestniczyć w Jego dziele zbawienia.

Dziękując za wszelką pomoc, bardzo proszę o wsparcie modlitewne dla nas misjonarzy i naszych dzieł. My z naszej strony zapewniamy, że każdego dnia jesteście w naszej modlitwie i wdzięcznej pamięci.

Moc pozdrowień z Togo.
Wasza s. Aldona Wysocka SSpS