Pewnego popołudnia wychodząc z posługi w konfesjonale zauważyłem leżącego koło kościoła chłopca. Nie wyglądał najlepiej. Skarżył się na ból brzucha i prosił o jakieś lekarstwo.
Miał ze sobą zeszyt i długopis, powiedział mi że przyszedł na katechezę ale źle się czuje i nie poszedł do sali. Nie był to pierwszy taki przypadek, więc zapytałem go czy coś dzisiaj jadł. Powiedział, że ostatnio jadł wczoraj, a rano w domu nie było nic do jedzenia. Po takiej odpowiedzi zamiast lekarstwa przyniosłem mu talerz ryżu z naszego obiadu. Chłopiec ucieszył się bardzo i zaraz zapomniał o bólu brzucha.
Rozmawiając z tutejszymi dziećmi łatwo się zorientować, że domy czy rodziny, w których je się regularnie należą do rzadkości. Normą są dwa posiłki – rano, najczęściej bouillie czyli kleik z sorgo lub ryżu lub to co zostało z poprzedniego dnia; zaś wieczorem kobiety przygotowują „sagbo” tzn. ciasto z mąki kukurydzianej lub z sorgo ugotowanej na wodzie. „Sagbo” lub tzw. „To” (zdjęcie poniżej) je się zazwyczaj z sosem, do przygotowania którego posłużyć mogą liście wielu drzew i roślin.
Dzieci, idąc do szkoły zaopatrywane są przez mamy w placki przypominające trochę racuchy, ale najczęściej zjadają je już w drodze i potem muszą czekać do wieczora. Bardzo popularnym daniem jest ryż, któremu również towarzyszą różne sosy.
Z okazji jakichś świąt czy ważniejszych wydarzeń, na talerzu znaleźć można także mięso. Najczęściej kurczak, świnia, baran, koza. Na największe święta przygotowuje się – UWAGA! - mięso z psa :). W buszu można też upolować zająca czy szczura, często też w sosie lądują różne ptaki upolowane przez dzieci za pomocą procy.
Ten rok w Burkina Faso, pod względem pożywienia, nie należy do najłatwiejszych z powodu słabych zbiorów. Zaczął się właśnie najtrudniejszy czas, wiele rodzin już wyczerpało swoje zasoby i teraz liczą każde ziarnko aby jakoś dotrwać do kolejnych zbiorów. Tymczasem wszyscy czekają na pierwsze deszcze aby rozpocząć prace w polu i zasiewy.
Panie Boże, błogosław tym, którzy w pocie czoła zdobywają środki do życia i naucz nas dzielić się tym, co otrzymujemy od Ciebie.
o. Sylwester Pudło
